بررسی شیوع سرمی عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و چند عامل موثر بر آن، در مزارع جوجه گوشتی استان اردبیل

مایکوپلاسموز یکی از بیماریهای مهم ماکیان و بوقلمون است که خسارات اقتصادی زیادی به صنعت طیور وارد می نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع سرمی آلودگی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم(mg) و تعیین چند عامل موثر بر آن، در گله های جوجه گوشتی استان اردبیل در طی سال های 1391 الی 1392 بود. بدین منظور،20 نمونه خون به صورت تصادفی از هر 36 مرغداری جوجه گوشتی در پایان دوره پرورشی و در محل کشتارگاه اخذ گردید. نمونه ها سریعا به آزمایشگاه ارسال و پس از جداسازی سرم نمونه ها، از آزمایش های آگلوتیناسیون سریع سرم (rsa) والیزا برای بررسی میزان آلودگی استفاده شد. از مجموع 720 نمونه سرم اخذ شده، در آزمایش rsa، 3/30 درصد نمونه ها و در آزمایش الیزا 7/19 درصد نمونه ها mg مثبت بودند. حساسیت، ویژگی و همبستگی آزمون rsa در مقایسه با روش الیزا در این مطالعه به ترتیب 100 درصد، 4/88 درصد و 546/0- بود. از نظر آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در فصول مختلف سال، بیشترین میزان شیوع با اختلاف معنی داری (001/0 > p) نسبت به سایر فصول مربوط به زمستان بود. بیشترین میزان شیوع mg در مرغان و گله های با ظرفیت بالای 20000 قطعه و کمترین آنها در خروس ها و گله های کمتر از 5000 قطعه مشاهده گردید. در مقایسه شیوع سرمی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مناطق مختلف جعرافیایی، مناطق متراکم نمین بطور معنی دار (001/0 > p). بیشترین میزان آلودگی را داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در جوجه های گوشتی استان اردبیل نسبتا بالا می باشد. لذا رعایت اصول بهداشتی، امنیت زیستی، ظرفیت و تراکم استاندارد مزارع در کنترل این بیماری بسیار حایز اهمیت است.